Search for the Holy Grail: Trader Vic’s # 3

Een Trader Vic’s zou volgens de website niet op onze reisroute te vinden zijn. Dat pakte anders uit… Lees verder…

Captain was here – Tiki Bar Moskou

www.tiki-bar.ru belooft mooie dames, en dat durven we op een dinsdagmiddag 18.00 uur wel aan. We vinden de bar vrij makkelijk via het kaartje van de website en de menukaart op diezelfde site belooft ons veel goeds.

De entree – The captain was here – geeft ons enigszins jeuk, maar gelukkig lachen twee grote tikibeelden ons toe bij binnenkomst. Royale bar, veel zitplaatsen; helaas is de schommelroeiboot al bezet.

Lees verder…

Viva la revolución!

Vrijwel gelijktijdig met de terugkeer van Svalby en Pisco uit het verre Azië waar het koud geweest zal zijn, vertrekt ondergetekende de compleet andere kant op naar het verre Cuba, waar het altijd zomer is. Ik zie al een maand of twee op de iPhone van een collega dat de temperatuur permanent rond de 30 graden hangt, en ik ga er gewoon vanuit dat het dat de komende weken ook blijft. Met een sjaal om de nek richting Schiphol en weer uit het vliegtuig stappen in een korte broek en t-shirt. En dan fijn een week of twee mojito’s (geen yakthee) drinken. Prima, doe mij dat maar!

Het plan is uiteraard om met enkele flesjes Cubaanse rum terug te komen. Als Pipster en Manon nou nog even aangeven welke soorten rum zij hebben meegenomen vorig jaar, zorgen wij er gewoon voor dat we andere meenemen en kunnen we na terugkomst een rum sippin’ organiseren met louter Cubaanse rummetjes. Lijkt me wel wat…

Verder is het op tiki gebied een beetje rustig aan mijn persoonlijke front op het moment. Mijn momenteel meest verorberde cocktail is de in de vorige post reeds vermelde Cameron’s Kick: weinig tiki, maar makkelijk en verdomd lekker. Ik heb begrepen dat de Cubaanse tiki-cultuur niet zo bijster groot is (eigenlijk vreemd) en dat ik me vermoedelijk met name zal moeten storten op mojito’s en daiquiri’s. De cuba libre zal ik vermoedelijk mijden wegens lameheid (het blijft toch een veredelde baco). Maar misschien word ik wel verrast als ik in Hemingway’s stamkroegje El Floridita zit en de kaart inspecteer. We zullen het wel merken.

Nog een paar dagen en dan ben ik vertrokken. Adiós!