Okee, geen paprika. Citroengras dan?

Schijnbaar twijfelt men aan de waarde van paprikasmaak in een cocktail. Misschien terecht, het is een beetje een vreemd idee tenslotte. Citroengras dan? Volgens mij had ik het er pas met Pipa al over, dat dat misschien het proberen waard was. Dat heeft misschien meer een smaak die een aanvulling zou kunnen zijn. Nu had ik nog een stengel thuis liggen, en ben ik even gaan zoeken of er al meer mensen op dat idee gekomen waren. Geen verrassing: ja natuurlijk. Ik kwam één recept een paar keer tegen, dat van de (wat een originele naam) Lemongrass Cocktail.

• 2½ oz kokosrum
• 1½ oz citroengrassiroop
• 1 oz vers limoensap

Schudden en strainen in een cocktailglas. Garneren met een stukje stengel citroengras of een dun schijfje limoen.

Oftewel: een siroop maken van het citroengras. In kleine ringetjes snijden, en met 1 kopje water en een half kopje suiker voorzichtig aan de kook brengen en dan een kwartiertje zachtjes laten pruttelen. Af laten koelen en door een zeefje gieten.

Die heb ik dus even gemaakt. M’n Cruzan Coconut is bijna op, dus die spaar ik een beetje. Gemaakt met Malibu dus maar. Het resultaat? Eigenlijk een bijzonder licht en verfrissend drankje. Het citroengras is niet bijzonder heftig in de smaak, dus misschien mag de siroop wat sterker de volgende keer. Maar best heel lekker. Probeer gewoon eens!

Nieuw cocktailboek

Zo, daar ben ik weer. Zoals ook al snel even gemeld in het gastenboek, heb ik deze week een nieuw cocktailboek binnengekregen. Ik heb eigenlijk maar weinig van die boeken in huis, omdat ik liever één goede dan 20 slechte heb, en ben daarom erg huiverig in de aanschaf ervan. Maar toen ik las dat Robert Hess (van DrinkBoy.com) er eentje uit had gebracht, besloot ik na één enkele recensie plus de introductie op Amazon te hebben gelezen dat ik die wel wilde hebben. De prijs viel erg mee ($12,95 plus verzendkosten) en het is nog handig gebonden ook, met een degelijke harde en geplastificeerde kaft en daarbinnen een ringband, zodat ie open blijft liggen en niet zo makkelijk vies wordt.

Maar het gaat uiteraard om de inhoud. Ik las al dat het naast de vertrouwde recepten ook eigen creaties bevatte en andere nieuwe recepten uit zijn professionele en persoonlijke kring. Vooral dat beeld van nieuwe cocktails sprak me aan, want ik weet inmiddels wel hoe ik een Cosmopolitan, Singapore Sling of Margarita maak. Hiernaast bevat het boekwerk uiteraard ook de gebruikelijke introductie in cocktails, de geschiedenis ervan, welke dranksoorten er zijn en hoe de verschillende cocktailfamilies in elkaar zitten. Allemaal op een erg prettige en vriendelijke manier beschreven. Het hele boek is sowieso erg fris vormgegeven en voorzien van mooie foto’s die me weer doen verlangen naar de zomer. Bonuspunten worden verder verdiend doordat Dhr. Hess in tegenstelling tot veel van zijn collega’s wél een liefhebber van tiki drankjes is.

En dan de recepten. Ik heb ze natuurlijk nog lang niet allemaal uitgeprobeerd, maar wel al wat zitten doorlezen en er inmiddels drie getest. Eentje daarvan kende ik al, de Ramos Gin Fizz (jummie), maar twee andere nog niet. Hierboven afgebeeld zie je de Pepper Delicious, die tot stand komt door het muddlen van paprika en munt. De link zegt rode paprika, Robert Hess kiest voor gele. Net wat je voorkeur heeft. Ik denk dat ik net als Robert de gele mooier vind. Qua smaak zal het weinig uitmaken. Lekker als je van paprika houdt, want dat proef je echt. Naast de munt en de rest uiteraard. En als derde heb ik er eentje van de auteur zelf gemaakt, de Bloomsbury (links). Eigenlijk een vanille-Martini. Ook niet verkeerd.

Conclusie tot dusver: leuke aanvulling op de collectie. Ga ik vaker openslaan en dingen uit proberen. Voor de prijs hoef je het niet te laten.

Chance of showers in the afternoon…

Om meteen maar met de deur in huis te vallen: ik zat er naast. I fucked up. En eigenlijk op een heel stomme manier achteraf. Korte recap: ik was al een aantal maanden geleden het volgende artikel en drankje op het net tegengekomen en wilde die wel eens proberen. Maar het kwam er steeds maar niet van. Volgens mij kwam dat eigenlijk vooral omdat ik geen Pimm’s in huis had en steeds niet enorm de behoefte had om dat te verzorgen. Sinds vorige week heb ik dat spul wel in huis. Het blijkt een soort kruidenbitter, vergelijkbaar met Juttertje of Beerenburg. Dat soort drank verwacht ik blijkbaar alleen in aardewerken kruiken. In ieder geval was het dus tijd voor de Emotional Weather Report.

Alleen…ik slaagde er achteraf dus in om het totaal te verknallen. Ik ben heel enthousiast begonnen om letterlijk te doen wat er stond, zonder even zelf na te blijven denken. Achteraf zat in de siroop gewoon te veel chilipoeder (en ook te veel kardemom). Het leverde een veel te dikke siroop op (te veel water verdampt), met een veel te heftige smaak. Met 2 ounces van die siroop proefde het eigenlijk alleen nog maar naar chili en kardemom, zelfs de gember was nauwelijks meer te herkennen. Mijn creatie was volledig uit balans (en achteraf ook niet goed genoeg door elkaar geroerd). Door de gootsteen dus..

Maar wat geschiedde? Ik meldde mijn ervaring hier op het blog, zoals ik dat wel vaker doe. Maar nu reageerde de auteur van het artikel zelf opeens. Betrapt! Waarom ik het dan wel niet lekker vond, en met wat tips om het nog beter te maken. Tja, dan moet je wel hè… Blij toe achteraf, want ik heb het nu wat anders gedaan en het smaakt me nu uitstekend (wat ik ook verwacht zou hebben). Ik heb de siroop wat minder heftig gemaakt en er iets meer limoensap in gedaan (½ oz) en proef nu wel alle andere dingen die er in zitten. Best lekker dus. Ik heb trouwens meteen een tweede gemaakt, alleen niet met Pimm’s maar met Juttertje. Stiekem vind ik ‘m dan nog iets lekkerder zelfs.

Dus: Chris (mocht je dit lezen) bedankt voor de feedback die me ertoe zette het toch nog een keer te proberen. Ik ga meer van je blog proberen in de toekomst. Je kan dit blijkbaar best redelijk lezen met Babelfish of Google Translate, dus ik vertaal de boel niet. En ik heb ook voor de gelegenheid ook Nighthawks at the Diner opgezet. Dat blijft toch een fijne zondagmiddagplaat…

Mooi roze is niet lelijk

Ik ben de laatste tijd een beetje bezig om wat meer cocktails met bijzondere ingrediënten uit te proberen om te kijken of dat nog verrassende drankjes oplevert (zoals de FIN). Gisteren pakte dat uit in een minder geslaagd experiment, maar de hiernaast afgebeelde cocktail maakt mij wel gelukkig. Het is (wederom) afkomstig van het blog van TraderTiki, en gebruikt pitayasiroop als ‘gek’ bestanddeel.

Het is niet helemaal hetzelfde als op zijn blog, aangezien hij op zijn blog een vrucht had die ook van binnen roze was. Die van de Sultan (€0,79) was wit van binnen, een andere variant. Het schijnt qua smaak weinig te verschillen, maar de kleur is natuurlijk behoorlijk anders. Ik heb thuis wel de luxe van een sapcentrifuge en was daardoor aanzienlijk minder tijd kwijt. En ik kon ‘m alsnog knalroze maken door er ook wat van de schil doorheen te raggen.

Lees verder…

Tiki Time #9

Lees verder…

Tiki Time #9 – Voorbeschouwing

De laatste paar keer was ie er niet, maar deze keer dan maar wel weer eens: de voorbeschouwing op de volgende editie van Tiki Time. Aanstaande zaterdag de 10e januari. Het wordt vast een mooie winterse dag, waarbij het ijs gewoon uit een volgelopen regenton zou kunnen worden gehakt (ware het niet dat dat gewoon vies zou zijn).

Wat gaat iedereen maken? Laat het maar weten!

De aanvang zal zoals gebruikelijk tussen 20:30u en 21:00u zijn…

Update: de nakomers waren een Volcano, Mai Tai en een Cherry Blossom cocktail…

Fijne jaarwisseling alvast!

Hoi, ik ga een feestje missen. De oud-en-nieuw cocktailparty van Pipa en Ciel. En da’s op zich wel jammer, want dat lijkt me best gezellig (en lekker).

Maar gelukkig heb ik iets anders leuks te doen. Ik ga lekker naar Dublin met de jaarwisseling, en heb meteen een week later alweer de volgende editie van Tiki Time in het vooruitzicht, bij mij thuis. Hopelijk is iedereen dan inmiddels van zijn of haar kater af.

Ik ben al druk bezig met drankjes proberen om iets verrassends en lekkers te kunnen uitschenken op de 10e. En ik denk dat ik er uit ben. Ik denk dat het deze wordt. Gezien enkele wat lastig te verkrijgen ingrediënten moet ik een beetje spelen met het recept, maar ik heb al een heerlijke versie in elkaar weten te zetten. En het recept vraagt om het gebruik van tikimokken, da’s helemaal mooi. Dan kunnen ze weer eens allemaal uit de kast.

In het gastenboek las ik al meer ideeën van mensen. Het belooft weer een avond vol heerlijke drank te worden. Ik heb er in ieder geval zin in! Maar nu eerst cocktailbars in Dublin zoeken…

Fijne jaarwisseling allemaal!!!

A blast from the past…

From the past indeed, want het is alweer even geleden dat we sipping rummetjes hebben getest in huize Strandkammer. Het was in mijn herinnering een vrij drukke periode waarin het lastig was om iedereen bij elkaar te krijgen. Zo kwam het dat we vrijdag 18 juli met een select gezelschap ons tegoed hebben gedaan aan 7 rums uit de buitencategorie. Het gezelschap bestond uit vaste tiki timers zoals gastheer Strandkammer, familie Ananas en bovengetekende aangevuld met rumliefhebbers Camolotov en Ton.

Lees verder…

And now for something completely different…

Voor zover dat nog niet is opgevallen, ben ik de laatste tijd weer eens wat meer aan het experimenteren met drankjes die ik nog niet ken. Vaak kies ik dan wel recepten uit waarvan ik gok dat ik het wel lekker ga vinden, omdat ik de ingrediënten inmiddels wel goed genoeg ken en vaak de combinatie ervan ook. Maar soms is het leuk om jezelf te verrassen met iets waarvan je zelf totaal geen idee heb of je het lekker gaat vinden.

Zo vaak ik bij het struinen langs verschillende blogs de Suissesse tegen. Prachtig plaatje, maar wat een ingrediënten. Twee volle ounces anijsdrank, waar ik meestal maximaal die 1/8 ounce in drankjes stop. Crème de menthe, nog zo’n gek ingrediënt. De lillet heb ik pas recent in huis (na een Vesper Martini James Bond pre-party) en is op zich helemaal mijn smaak niet. Dit kon toch haast niet lekker zijn, of althans in het geheel niet aan mij besteed? Toch wilde ik het gewoon eens proberen. Een flesje crème de menthe van DeKuyper bleef onder een tientje qua kosten, dus dat was op te brengen. Ik heb nog steeds geen absint in huis, maar vond dat ik best mocht vervangen door Pernod om een goeie indruk te krijgen.

Dus, flesje groene drank gehaald om de hoek en het bewuste drankje in elkaar geschud. En wat schetste mijn verbazing? Ik vond het gewoon lekker. Echt lekker. Ik had dit berichtje natuurlijk meteen moeten tikken om de smaak nog goed te kunnen beschrijven, maar dat ben ik vergeten helaas. Het is (uiteraard) de anijssmaak die de boventoon voert, maar met de andere ingrediënten samen viel het allemaal wonderwel op z’n plaats. Het zou zomaar kunnen dat ik dit nog eens ga maken.

Terwijl ik dit tik drink ik iets anders waar ik het pepermuntspul in kon gebruiken. Een Grasshopper (1 oz crème de menthe, 1 oz white crème de cacao, 1 oz room)….smaakt als een vloeibare After Eight mint. Alleen voor de liefhebber.

Salut!

Gisteren bij Harry’s Bar in de Spuistraat…

Limonade maak je zelf

Een paar maanden terug was er paniek bij enkele mensen thuis: de grenadine dreigde op te gaan! Geen slings meer, geen 1934 zombies. Stress! De vorige leverancier van het spul van Monin leverde niet meer. Er moest een nieuwe importeur gezocht worden. Je zou verwachten dat vooral de exotische rumsoorten een probleem zijn, maar ook limonadesiroop kan een probleem opleveren blijkbaar. Ik heb begrepen dat het uiteindelijk wel gelukt is.

Maar wat nou als het echt op is, en je zou moeten terugvallen op grenadine zonder echt granaatappelsap? Dat nepspul. Is zelf maken een alternatief? En is het misschien sowieso gewoon lekkerder als je zelf het pure spul maakt? Hoeveel vruchten moet je eigenlijk uitpersen voor een beetje werkbare hoeveelheid sap? Ik besloot de proef gewoon eens op de som te nemen.
Lees verder…

Stormy weather…

Het is weer herfst. Bijna weer tijd om de skull mugs uit de kast te halen voor een lekkere Hot Buttered Rum. Ik ben normaal al fan van de wat kruidige cocktails maar als het buiten kutweer is wordt dat nog extra aangewakkerd. Dus toen ik vanmorgen deze post over de ‘Harvest Punch’ las op het blog van Kaiser Penguin was mijn interesse gelijk gewekt. Maar 1 ingredient vond ik toch wel wat vreemd. Apfelkorn. Apfelkorn?! Dat spul heb ik sinds mijn tienerjaren niet meer aangeraakt. De Kaiser spreekt er over alsof het een exotisch likeur is, iets speciaals, terwijl ik toch vooral die zoete meuk in mijn hoofd heb. Maargoed, de rest van de ingredienten spraken me zeer aan. Dus er zat niets anders op om naar de slijter te gaan en een fles Apfelkorn te scoren. Hiervoor kon ik voor de verandering gewoon eens bij de Gall & Gall terecht. Hier kom ik eigenlijk bijna nooit vanwege hun zeer teleurstellende rumselectie, maar Apfelkorn zouden ze vast hebben. Ik moet zeggen dat ik me toch een beetje vreemd voelde dat ik met die fles bij de kassa stond. Ik had haast de neiging om iets te zeggen als: “m’n neefje komt vanmiddag langs”. Gek was dat eigenlijk…

Lees verder…

Overstag

Ruim een jaar geleden verschenen de eerste Tikimugs bij de liefhebbers in Alkmaar. Ik vond het maar helemaal niets. Kitsch! Meuk! Alhoewel ik al wel groot liefhebber was van de tikistijl, gingen die mokken er echt niet in. En kijk nu. Een jaar later staan er ook hier maar liefst 19 mokken om de fijnste cocktails in te serveren. Helemaal geweldig! Helemaal overstag!

Na 9 maanden…

Oh ja, nieuwe mok!

Ik had net het vorige bericht geplaatst toen me te binnen schoot dat ik ook nog een nieuwe tiki mok had die ik even op de foto wilde zetten. Dat had ik al een keer eerder gedaan, maar ergens is die foto verdwenen (volgens mij gewist wegens te lelijk). Rick had ‘m voor me meegenomen bij Independent Outlet in Amsterdam. Het is een nieuw model van Tiki Farm, de Mauna Loa Tribute Mug (met een leuke oranje dodo op de achterkant).

Een bijkomstigheid van het fotograferen van dit soort mokken is dat het eigenlijk geen donder uit maakt wat je er in stopt, je ziet er toch weinig van. Tenzij ie echt helemaal vol zit natuurlijk en dat zit deze net niet. Er zit een Luau Grog in (uit Sippin’ Safari).

Ik vind het een erg stoere mok, ook omdat ie echt rondom vol details zit en niet alleen voorop. Een mooie aanvulling op de collectie.